Bühne 15

Wim Zaal ontviel ons. Deze oude ridder van de pen, voormalig kunstredacteur van Elsevier verstond als geen ander de kunst van het woord. In zijn Tik van Italië keek je niet tegen de gevels van de huizen aan, maar je sloop naar binnen. Hij gaf je die gewenste blik achter de coulissen, dat tipje van de sluier waarom je een boek koopt. Op de vierkante meter speelde zijn wereld af, maar wie bereid was om op te kijken begreep dat het in werkelijkheid het kleine in het groot was. Voor wie het uitzicht op de schouder van de reus niet kon verdragen kreeg de wereld compact in een luciferdoosje aangeboden. Opgetekend met een blok op schoot bij een puntje appeltaart in zijn vertrouwde Muiden, beschreef hij de levens van Zouaven tot Blavatsky, van Lou de Palingboer tot Kaspar Hausser. Zoals Wim Zaal kennen de meeste schrijvers hun rafelranden en voorliefdes. De obsessie voor een klein thema, bepaalde paradijsvogels of vergeten plaatsen en boeken. De titels van Peter Leemeijer, Peter de Rijk, Ries Rowaan en Jan Roosen zeggen het eigenlijk al. Een voorval, de anekdote vertellen een eigen verhaal. Bühne tekende ze weer op. Voor u en tegen de vergetelheid.