Buigend gras

Mariet Rutten (1967) is dertig jaar en staat op het punt om moeder te worden. In de piek tijdens de bevalling voelt ze iets knappen in haar hoofd, meer onbewust dan bewust. Dat moment verandert voorgoed haar leven, wat een roze droom had moeten zijn werd een nachtmerrie waarin de artsen voor een raadsel staan. Een aangrijpend verslag volgt van haar bizarre tocht door ziekenhuisland op zoek naar antwoorden, ondertussen de vanzelfsprekendheid van gezondheid verliezend. Te vechten en weten er is iets niet goed in mijn lichaam, maar niemand gelooft je tot de dag dat een arts echt luistert en de speld in de hooiberg vindt. Leer er maar mee leven! Hoe is het om te leven met onbegrepen ziek zijn en wat gebeurt er met je als mens als je pas na tien jaar een diagnose krijgt én de juiste behandeling. Net voordat het te laat is! Wat is helpend om je ziek zijn te overwinnen en hoe bouw je daarna je leven weer op? Dit verhaal geeft een openhartig kijkje in (over)leven vanuit het ziekbed en de mens als patiënt, met humor laat ze de kloof zien tussen de patiënt en professional, het ritme van ziekte, maar ook de veranderende omgang tussen denken en doen die een onwillig lichaam veroorzaakt; of over het belang van de sociale cultuur rond onbegrepen ziek zijn. Ziek-zijn zet je leven compleet op de kop. En dit wordt versterkt door hokjes denken en zorgsystemen. Wat gebeurt er als je buiten de kaders valt? Wat is het effect van medeleven? Wat is de essentie van leef- en veerkracht bij ziekte en pijn? En de vreugde van Leven met een hoofdletter, wanneer er na tien jaar vechten eindelijk een antwoord én oplossing is om de ziekte te overwinnen. Haar strijd is een voorbeeld voor zieken en mensen die lijden, maar ook een les voor hulpverleners in de sociale omgang met de patiënt. Vanuit haar traumatische ervaringen helpt zij als nu anderen.